چکیده

با توجه به محدودیت زمین در سطح کره زمین، بیشتر امکانات در مناطق شهري واقع شده‏اند، از این جهت، به تدریج اهمیت توسعه بوم‏گردشگری شهري برجسته شده است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، شناسایی سایت‏های گردشکری متمرکز و گسترده در سه طبقۀ‏ مناسب و نيمه‏مناسب و نامناسب بر پايه توان بوم‏شناسی برای فصول گرم سال در شهرستان نوشهر بوده است. در این راستا، از مدل بوم‏گردشگری با معیارهای اقلیمی دما، بارندگی، شدت آفتابگیری و شیب، زمین‏شناسی و کاربری زمین بهره گرفته شد. سپس با کمک تکنیک سامانه‏های اطلاعات جغرافیایی و روش‏های شرطی و ترکیب جبری، سایت‏های گردشگری شناسایی گردید. پس از تحلیل، 519 مورد سایت مناسب متمرکز با مساحت 8/438 هکتار و غالباً در ارتفاعات میانی (1300–1800 متر) با جهت شرقی- غربی و در امتداد جاده و رودهای شهرستان نوشهر شناسایی شدند. 158 مورد سایت گردشگری مناسب گسترده با مساحتی حدود 8/74 هکتار در ارتفاعات میانی و بالادست (حدود 2550-4000 متر) در شهرستان نوشهر مکانیابی شدند. بطورکلی، سایت‏های مناسب گسترده، پراکندگی و مساحت کمتری نسبت سایت‏های مناسب متمرکز دارند.

واژگان کلیدی: سایت‏های گردشکری، بوم‏گردشگری شهری–منطقه ای، مدل بوم‏شناسی ‏گردشگری، سیستم‏های اطلاعات جغرافیایی



[1] استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس   mehr5490@yahoo.com

[2] دانشجوی کارشناسی ارشد اقلیم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس  

این مقاله در فصلنامه علمی-پژوهشی آمایش محیط دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر(1397) به چاپ رسیده  است.