چکیده

صنعت گردشگری در ایران و بالاخص در منطقۀ شمالی کشور از ظرفیت‌های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است. بدین حهت، هدف این پژوهش، شناسایی واحدهای گردشگری متمرکز و گسترده در سه طبقۀ 1 و 2 مناسب و طبقۀ نامناسب بر پايۀ توان بوم‏شناسی برای فصول گرم سال در شهرستان چالوس بوده است. در این راستا، با توجه به معیارهای مدل بوم‏گردشگری و سامانه‏های اطلاعات جغرافیایی، لایه‏های اقلیمی دما، بارندگی، آفتابگیری و شیب، زمین‏شناسی و کاربری زمین ایجاد شد. سپس با روش‏ بولین توان بوم‏شناسی منطقه تحقیق ارزیابی گردیده و واحدهای هر یک از طبقـه‏های گردشگری مشـخص شد و نهایتاً نقشۀ پهنه‏بندی واحدها تهیه شد. پس از تحلیل، 342 واحد طبقه 1 مناسب متمرکز با مساحت 377 هکتار خارج از محدوده جنگل‏های متراکم و ارتفاع 550 متر به بالا و غالباً در امتداد جاده و رودهای شهرستان چالوس شناسایی شدند. تعداد 348 واحد بوم‏گردشگری طبقۀ 1 مناسب گسترده با مساحتی حدود 2/159 هکتار در ارتفاعات میانی و بالادستِ شهرستان چالوس شناسایی شدند.

واژگان کلیدی: واحد‏های گردشکری، توان بوم‏شناسی، مدل بوم‏شناسی ‏گردشگری، سامانه‏های اطلاعات جغرافیایی.

فصلنامه علمی-پژوهشی  نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار-مورد تایید وزارت علوم